Ξενητειά

Ανοίς, ελέπ'σ με, κι λαλείς,
γιάνα γιάνα τερείς με.
Χρόνα πολλά εδέβανε
μανίτσα μ' 'κ' εγνωρί'εις με;

Θυμάσαι όνταν έφευα
ντ' εσπόγγιζες τα δάκρα σ';
Έλεες επουσμάνεψα
σο τρένον το ε΄σεβες.

Η ξενιτά εχάρε με
και άρρωστος εκλώστα,
εθάρ'να η παρά λαρών,
μανίτσα μ', εκομπώθα

Xampospont

Related Articles

Ζεί ο Πόντον

Άγγελος με τα φτερά