Πουλί μ' την χωριστέρα σου μη βάλτς απάν σο γιάνι
η εμορφάδα σ' κανείται σε μη αλοίφκεσαι πογιάνι
Αρ έρθεν η σαρακοστή θα τρώμε τα κοχλίδε
ατου σε 'σα τα σερόπα ιεύνε δαχτυλίδε
Σην μαχαλάς εδούλευα απάν σα καλντουρούμε
θεός να κάφτ την μαχαλάς και εσέν τα γιουλτουρούμε
Τυχαίν' κ' ελέπς 'με σ' όρομα σ'
με πρόσωπον θλιμμένον
εγροίκα κι θα έρχουμαι
η στράτα μ' εν κομμένον..
Εσέν ορωματάουμαι σο κρεββάτ όντες κείμαι
ζελεύ και ο ύπνον ντο παίρ με και αχπάραγμα διεί με
Έρθεν πουλί μ ο χειμωγκόντς
Η μέραν πα τελείται
Χωρίς την εγκαλιά τ εσόν
Το ψώπο μ κει χουλείται
Έρθεν πουλί μ ο χειμωγκόντς
έρθαν τα κρύα μήνας
νασάν που κείνταν δυ νομάτ
ναηλί που κείτε ίνας
Έρθεν πουλί μ' ο χειμογκωντς σκεπαεσε το τσίτι σ'
περμένω σε και εσύ κι εβγαίντς οξωκά ασο σπίτι σ'
Έρθεν πουλί μ' ο χειμογκωντς φορείς τσιλέεις τα κάλε σ'
εμένα χουλέν μαναχόν το ζεστόν η εγκάλες
Έρθεν πουλί μ' ο χειμογκωντς σην ψήμ' εμπαίν ο κρύον
μανάχον το ζευγάρωμα εν για τ εμάς τοις δύο
Ο καλον ο χειμονγκον καεις σο πεσκον το καρβον,
καθεσαι και κι δουλευς, τραγωδεις και μασχαρευς...
Εσόντζεν και καπάτεψεν σα ψηλά τα ρασία
τον σειμογκων θα εβγάλ' ατόν απές σ' εσά τα ψύα
Σιονίγαν τα ψηλά ρασιά εγώ εκαπατεύτα
αση χώρας τα στόματα πολλά επουγαλεύτα
Αρνί μ' μη τυριαννίεσαι
εγώ να χάμαι κ' είμαι
καρδίας τόπον ψαλαφώ
αμά κανείς κι δί 'με..
Έλα πουλόπο μ' με τ΄εμέν εγώ την ψής κι παίρω
εγώ εσέν πολλά αγαπώ εσύ ντ'εφτάς κι εξέρω