Ti Trichas to Yefiirin is a popular song and well known story based in Pontus about a bridge located on the ancient Pyxites River east of Trebizond. The yefirin (bridge) is on the left side of the main road that goes from Trabzon to Erzeroum. It is 18 km from Trabzon near Mikhirtzi-Yesiroglou. Today the bridge is not in use. Some scholars believe the bridge is located on the Sumela river while others have it on the Matsuka river. The tune bears many similarities with the Greek tune Tis Artas to Yefyri (the bridge of Arta). In the Pontic version however the master-builder refuses to hand over his father or his mother and agrees to sacrifice his kali (girlfriend) because he says he can find another, while in Tis Artas to Gefiri the wife of the master builder is sacrificed.
Ακεί πέραν σό Δρακολίμν', σή Τρίχας τό γεφύριν,
shίλιοι μαστόρ' εδούλευαν και μύριοι μαθητάδες.
Όλεν τήν μέραν έχτιζαν, τή νύχτα εχαλάουν.
Οι μάστοροι εshαίρουσαν, θε να πλεθύν' η ρόγα,
οι μαθητάδες έκλαιαν, τσι κουβαλεί λιθάρεα;
Κι ατός ο πρωτομάστορας νουνίζ' νύχταν κι ημέραν.
- Ντο δίεις με, πρωτομάστορα και στένω το γεφύρι σ';
- Αν δίγω σε τον κύρη μου, άλλον κύρην πα 'κ' έχω!
- Ντο δίεις με, πρωτομάστορα και στένω το γεφύρι σ';
- Αν δίγω σε τη μάνα μου, άλλο μάναν πα 'κ' έχω!
- Ντο δίεις με, πρωτομάστορα και στέκει το γεφύρι σ';
- Αν δίγω σε τ' αδέλφεα μου, αλλ αδέλφεα πα ‘κ' έχω!
- Ντο δίεις με, πρωτομάστορα, σταλίζω το γεφύρι σ';
- Αν δίγω σε και τα πουλεά μ', άλλο πουλεά πα ‘κ' έχω!
- Ντο δίεις με πρωτομάστορα, στερένω το γεφύρι σ';
- Αν δίγω σε την κάλη μου, καλύτερον ευρήκω!
Μενεί και λέει την κάλην ατ', αγλήγορα να έρται.
‘Κόμαν τον Γιάννεν 'κ' έλουσεν και σο κουνίν 'κ' εθέκεν,
‘κόμαν τα χτήνια 'κ' έλμεξεν, τα μουσκάρεα 'κ' εδέκεν.
Διπλομενεί την έρημον με τ' άοικον πουλόπον:
Σάββαν ας πάει σο λουτρόν,
την Κερεκήν σο γάμον,
και την Δευτέραν το πουρνόν,
αδά ας ευρισκάται.
Σάββαν επήγεν σο λουτρόν,
την Κερακήν σον γάμον,
και την Δευτέραν το πουρνόν
σο Δρακολίμν' ευρέθεν.
- Καλή μ', ακεί σο Δρακολίμν', ερούξεν το σκεπάρι μ',
ήν ποίος μπαίν' και παίρ' ατό, θα εν τ' εμόν η κάλη.
Πέντε οργέας κατηβαίν' και με την τραβωδίαν,
και άλλα πέντε κατηβαίν' με την μοιρολογίαν.
- Κι άρ 'κι πονώ τα κάλλια μου, κι άρ 'κι πονώ τη νέτεα μ',
πονώ και κλαίγω το πουλί μ' ντ' εφέκα κοιμισμένον.
Αμόν τρομάζνε τα γόνατα μ', να τρομάζ' το γεφύρι σ',
κι άμον ντο σείουν τ' ομαλεα μ', να σείουν οι διαβάτοι,
κι άμον ντο τρέχνε τα δάκρεα μ', να τρέsh' και το ποτάμιν!
- Ευχέθ' καλή μ', ευχέθ' καλή μ' ευχέθ', μην καταράσαι,
αδέλφεα έεις σην ξενιτάν, έρχουνταν και διαβαίνε.
- Κι άμον ντο στέκνε τα γόνατα μ', να στέκει το γεφύρι σ',
κι άμον ντο στέκνε τ' όμαλεα μ', να στέκνε οι διαβάτοι,
κι άμον ντο στέκνε τα δάκρεα μ', να στέκει το ποτάμι.
Τρί' αδέλφεα έμνες εμείς κι οι τρεις καταραμένοι,
είνας έχτσεν την Άδισαν κι άλλε το Δεβασίριν,
κι εγώ η τρισκατάρατος, τη Τρίχας το γεφύριν.