Τρία κόρδας κι’ έναν τοξάρ’
εβγάλνε "ήχον λύρας"
την ιστορία σ’ τραγωδούν
πατρίδα μ’ και την μοίρα σ’.
Πονώ και η λύρα μ’ πα πονεί
μοιρολογώ και κλαίει
όλια τα τέρτια τη κοσμή
πως εγροικά και λέει.
Απάν σα τρία κόρδασις
αετόπουλα πετούνε
και αηδόνια κάθουνταν
κι’ εντάμαν τραγωδούνε.
Όντες γλυκέα μουρδουλίεις
τα πόνια όλια λαρούνταν
και τα πουλόπα τη θεού
κάθουνταν κι’ αφουκρούνταν.
Στίχοι Πόλυς Παυλίδης