Σα ρασσία τη Σαμψούντας
Και σο Κασαμπάν,
Ση Σεβάστεια, σην Πάφραν
Κι ους το Ερεβάν
Παλικάρια α σον Πόντον
Τον ντουσσμάνον κρούν -
Εν ολίγον, άμα, μάνα,
Τους πολλούς νικούν.
Το Χαραλαμπίδην έχνε
Ατούν αρχηγόν
Και τον Κοντοδρακονίδη
Το σταυραετόν,
Τον Αντών τον Τσαουσίδη,
Τον Παντέλ-αγά,
Τον Ανθόπουλον το Βάσον
Τον τρανόν πασσά.
Καπετάνιος δοξασμένος
Και παλικαράς,
Με παιδία ένα κι ένα -
Ο Γκωστ' Αναστάς.
Α ση Χάρτζας τα ρασσία
Ατος κατηβαίν',
Τον ντουσσμάνον με μανία
Κρούει και διαβαίν'.
Σα ρασσία ξημερών'νε
Και κοιμούντανε,
Τον ντουσσμάνον κι τσαλεύ'νε,
Κι φογούντανε.
Για τον Πόντον πολεμούνε,
Λύγουνταν ατοί,
Τα κορμία ‘τουν αφήν'νε
Απάν σο ρασσίν.
Σα ρασσία λύγουν σσιόνια
Α σο Χασαούτ,
Α σην Πάφρα, το Τζαμπούλ
Και ους και το Νοχούτ.
Παλικάρια α σον Πόντον
Τον ντουσσμάνον κρούν -
Ορκισμένοι είναι, μάνα,
Ατοί θα νικούν.
Ατό το τραγωδίαν τραγωδούν α πολλά σο Καυκάζ.
Σο τελευταίον στροφήν ονομαζ'νε τα ρωμέικα χωρία τη Πόντου (Πάφρα) και τη Καυκάζ (Χασαούτ, Νοχούτ). Το Τζαμπούλ εν ένα πολή τη Καζαχστάν, ήμπαν επήαν πολλοί Ρωμέοι ση σταλινικήν εξορίαν τη 1949. Ακόμα ζούν πολλοί ακέκα