Κόρη παρχαροπούλα είσαι,
ρομάνα σ' θεγατέρα,
εσέν π' ελέπ' την Κερεκή,
΄κι πάει ους τη Δευτέρα.
Εξέβ' απάν και σον παρχάρ',
τραωδώ και συρίζω,
η νουσαλού μ' πα ΄κι εν εκεί,
κλόσκουμ' οπίς γυρίζω.
Ρομάνες πάτε σον παρχάρ',
καλά δουλείας ποίστεν,
όντες τρώτε τ' ανθόγαλα,
το μερτικό μ' αφήστεν.
Ρομάνα τρώει τ' ανθόγαλα,
την μαντζίραν, το στίπον,
φτερία στρών και κοίται κα,
κοιμάται ‘λαφρόν ύπνον.
Αναθεμά σας έρημα,
αναθεμά σας ξένα,
σ' ομάτα μ' ετσουρούεψαν,
μαντήλια μεταξένια.