Και ορφάνιγα, ορφάνιγα, (2)
και ά σον κυρ και ά σην μάναν. (3)
Και η ορφανία ετυλίεν, (2)
και σην γούλα μ' άμον ράμαν. (3)
Και άπο πατέραν ορφανός, (2)
και άπο μητέραν ξένος. (3)
Και ας ούλια τ'αδερφόπα μου, (2)
και είμαι αποχωρισμένος. (3)
Και ο ορφανόν ο άνθρωπον, (2)
κι εξέρ το μεκατίρ ν ατ'. (3)
Και ν' αηλοί εκείνον που χαν, (2)
άπο μικρός τον κυρ ν ατ'. (3)