Κ’ εν ολ’ έχνε τύχη σην ζωήν
ολ’ έχνε τύχη σην ζωήν,
σέρουνταν και γελούνε
να ηλί τεμόν την μάνα...
Κ’ εν ευτυχισμέν σο σπίτια’τουν
ευτυχισμέν σο σπίτια’τουν,
πίνε και τραγωδούνε
να ηλί τεμόν την μάνα...
Κ’ εν ευτυχισμέν σο σπίτια’τουν,
πίνε και τραγωδούνε
να ηλί τεμόν την μάνα...
Κ’ εν έναν δουλείαν κι’αι πορώ
έναν δουλείαν κι’αι πορώ,
ο άχαρον να εφτάω
να ηλί τεμόν την μάνα...
Και κι ξέρω ντό θα ήνουμε
κι ξέρω ντό θα ήνουμε,
ούς σον γκρεμόν θα πάω
να ηλί τεμόν την μάνα...
Και κι ξέρω ντό θα ήνουμε
ούς σον γκρεμόν θα πάω
να ηλί τεμόν την μάνα...
Και Θεέ’μ γιατί να ζώ αέτς
Θεέ’μ γιατί να ζώ αέτς,
έπαρ’ με με τεσένα
να ηλί τεμόν την μάνα...
Και αέτς κι’ αν λέω σην ζωήν
αέτς κι’ αν λέω σην ζωήν,
κι’ έχω εγώ κανέναν
να ηλί τεμόν την μάνα...
Και αέτς κι’ αν λέω σην ζωήν,
κι’ έχω εγώ κανέναν
να ηλί τεμόν την μάνα...
Πηγή στίχων stixoi.info