Ακρίτας κάστρεν έχτιζεν
κι ακρίτας περιβόλιν,
σ'έναν ομάλ, σ'έναν λιβάδ'
σ'έναν 'πιδέξιον τόπον.
Όσα του κόσμου τα φυτά
εκεί φερ και φυτεύει,
κι όσα του κόσμου τ'αμπέλια
εκεί φερ και αμπελώνει.
Όσα του κόσμου τα νερά,
εκεί φερ κι αυλακώνει,
όσα του κόσμου τα πουλιά
εκεί παν' και φωλιάζνε.
Πηγή lyricstranslate.com