Απές σον Πόντον άψιμον
καίουνταν οι Ρωμαίοι,
οι τούρκ' ρημάζ'νε, σπάζ'νε
κι η Παναϊα κλαίει.
Κλαίει η Σαμψούντα τ'έρημον, δεκρύζ η Κερασούντα
βρούλαν επέρεν κι άψιμον, το τσόλ η Τραπεζούντα.
Μοιρολογούν βαρκίζ'νε
μανάδες και μωρά,
εσ'κ'έρχουνταν τσετέδες
με τον τοπάλ-οσμάν.
Σην εγκλεσίαν έσυραν και στοίβαξαν τα ψύα,
κλαψίματα, βαρκίγματα, ταράγαν σην φωτίαν.
Βρεσήν τα δέκρε στάζ΄νε
τα αίματα ποτάμ',
τρέχνε και κι χορτάζ'νε
τον τοπάλ-οσμάν.
Η γην εκαταμάτωσεν, ο ήλον ενεβζίεν,
κι ένας αητός περήφανος, ετσακοφτερουλίεν.
Απές σον Πόντον άψιμον
καίουνταν οι Ρωμαίοι,
καρβόν ο Πόντον έντον'
κι η Παναία κλαίει